De trein naar nergens...
De verhalen in deze bundel vormen een bonte mengeling van stijlen en genres: fantastiek, satire, surrealisme, sciencefiction, detective en zwarte humor, alle in constante kruisbestuiving. De werkelijkheid is er niet altijd wat ze lijkt, en de personages raken maar al te vaak verstrikt in een kluwen van gebeurtenissen waarop ze geen vat hebben. Het buitenissige blijkt soms de normaalste zaak van de wereld te zijn (als het al niet omgekeerd is), en het individu wordt al eens verpletterd door de maatschappij (die het trouwens ook niet altijd zo goed maakt). Maar let op: hoe fantasievol alles op het eerste gezicht lijkt, des te reëler is het soms...
Frank Roger werd geboren in Gent, België, in 1957. In het midden van de jaren zeventig begon hij verhalen te schrijven die het hele spectrum van de fantastische literatuur omspannen. Ze verschenen in Nederlandse en Vlaamse tijdschriften. Later is hij ook in het Engels en het Frans gaan schrijven.
Ik nader het eind van mijn cyclus. Ik voel hoe mijn waarneming van de tijd verandert. De tijd is aan het vertragen – er is geen betere manier om het te omschrijven. Ik ervaar niet langer de wind en de regen, ik voel geen honger of dorst meer, de wonden die ik mezelf toebracht zijn niet geheeld maar bezorgen me evenmin pijn. De verstijving die begon in mijn vingers en tenen breidt zich geleidelijk uit door mijn hele lichaam.
- Duisternis, duisternis, verzwelg mij